Ben van Hengstum - Directeur Trivium Software: Het einde van het jaar nadert. De tijd om de plannen voor dit jaar er nog eens bij te pakken en terug te kijken of alle mooie voornemens zijn uitgevoerd. Zijn de plannen om te consolideren na de crisis gerealiseerd? Heeft de organisatie gepresteerd zoals je had voorspeld? Had je misschien het plan om het roer eens drastisch om te gooien en ben je met kantoor daadwerkelijk overstag gegaan? Is er helemaal niets van terecht gekomen? Hoe kan dat nou? In de zoektocht naar de oorzaak kun je verschillende kanten uit. Ook de goeie.
Het komt zo vaak voor dat ondernemers, managers, directeuren, leidinggevenden -kortom, iedereen die invloed kan uitoefenen op de richting en prestaties van het kantoor- een stok zoekt. Een stok om de hond mee te slaan. Maar wat als je zelf de hond bent die geslagen moet worden. Wat dan? Volhouden! Zoeken naar de volgende stok. Jammer.
In de dagelijkse praktijk kun je verschillende typen mensen herkennen. In dit geval refereer ik graag aan de mensen die niet kunnen ontsnappen aan vaste denkpatronen en zij die de vaste denkpatronen durven los te laten, willen veranderen en altijd op zoek zijn naar andere manieren om een doel te bereiken. Zij die vastzitten zijn ervan overtuigd dat hun eigen capaciteiten -in de breedste zin van het woord- onveranderlijk zijn. Ze zijn behept met aangeboren talenten die je hooguit kunt vervolmaken, maar nieuwe talenten ontwikkelen ligt niet in de gedachtenlijn. Als iets niet gaat zoals bedacht, is dat een kenmerk van falen. En goedbedoelde aanmoedigingen worden als kritiek gezien en in het beste geval slechts in de wind geslagen. Liefst in krachtige bewoording. Samenwerken wordt lastig; elke activiteit van collega’s die niet in dezelfde richting beweegt, wordt gezien als tegenwerken. Zonde.
Zij die de vaste patronen durven los te laten, gaan ervan uit dat ontwikkeling een eeuwigdurend proces is. Wat vandaag niet helemaal lukt, doen ze de volgende keer net even anders. Elke tegenslag is een stimulans om te leren, te veranderen en nieuwe wegen te zoeken. Als ze hard moeten werken is dat een onderdeel van het spel. Niet alleen het resultaat telt, ook de weg er naartoe. Verandert de markt, hun werkgebied, de omgeving of de regels: geen nood, doen we het gewoon anders, leuk! Werken is leren; elke opdracht is anders, steeds heb je te maken met nieuwe disciplines. Het onbekende, onzekerheid en verandering zijn de enige constanten. Uitdaging aan de orde van de dag.
Het goeie nieuws is dat niemand écht vastzit, al zijn er natuurlijk wel hardnekkige, vastgeroeste doemdenkers onder ons. Ken je ze? Laat ze dan het belang zien van leren. Ben je het zelf? Geen nood! Leer van alles wat je doet of laat doen. Elke succeservaring, elke afwijzing en elke tegenslag is een aanleiding om te leren. Niemand is immers perfect en geen mens schept er genoegen in om fouten te maken. Ging het niet zoals je had gepland? Balen. Leren van de ervaring, glimlachen -je hebt er namelijk weer een leermomentje bij- en het volgende keer anders aanpakken. Misschien niet radicaal anders, maar een beetje. Als je immers meerdere variabelen ineens aanpast, weet je nooit welke verandering de verbetering heeft veroorzaakt.
Terug naar de plannen voor het afgelopen jaar en de nieuwe uitdagingen voor het komende jaar. Zonder doel geen richting. Heb je een helder doel voor de organisatie, de afdeling of jezelf voor ogen? Doelen kunnen natuurlijk op allerlei deelgebieden gevonden worden. Maar waar de doelen ook liggen, ze zullen zelden bereikt worden als niet het hele team overtuigd is van de spreekwoordelijke punt op de horizon. Waar wil je heen? En vooral: waarom?
Is iedereen overtuigd van het doel? Tijd om wat te gaan doen! Voorwaarts! En laat die stok maar liggen voor een andere vastgeroeste denker.
